ထင္းခုတ္သမား ႏွင့္ ငွက္ေမာင္နွံ

အလြန္ၾကီးမားတဲ့ ကြ်န္သစ္ပင္ၾကီးေပၚမွာ ငွက္ေမာင္နွံ အသိုက္ဖြဲျပီး ေနထိုင္ေနၾကတယ္။ တစ္ေန႔ေတာ့ ငွက္မေလးဟာ ငွက္ကေလးတစ္ေကာင္ ကိုေမြးဖြားခဲ့တယ္။
ငွက္ေမာင္နွံဟာ ငွက္ကေလးကို အရမ္းခ်စ္တာေပါ့။ ဒီလိုန႔ဲ တစ္ရက္က်ေတာ့ ထင္းခုတ္သမား သားအဖ နွစ္ေယာက္ဟာ ကြ်န္းသစ္ပင္ၾကီးေအာက္ကိုေရာက္လာတယ္။
ထင္းခုတ္သမား သားက ကြ်န္းသစ္ပင္ၾကီးကိုေတြ႔ေတာ့
“အေဖ သားတို႔ ဒီကြ်န္းပင္ၾကီးခုတ္ၾကမယ္ေလ”
ထင္းခုတ္သမားက ကြ်န္းပင္ၾကီးကိုၾကည့္ျပီး
“အင္... ဒီအပင္က ေတာ္ေတာ္ၾကီးတယ္ ေနာက္ရက္က်မွ အေဖတို႔ ေတာင္ပိုင္းက သစ္ခုတ္သမားေတြကို ေခၚျပီး လာခုတ္ၾကတာေပါ”
“ဟုတ္ကဲ့အေဖ”
ဒီလိုနဲ႔ ထင္းခုတ္သမား သားအဖ ကြ်န္းပင္ၾကီးေအာက္မွ ထြက္သြားၾကတယ္။
အဲဒီလို ထင္းခုတ္သမား သားအဖ ေျပားေနတဲ့ စကားကို ငွက္မေလးၾကားသြားေတာ့ အရမ္းကိုစိုးရိမ္သြားတယ္။
အဲဒါနဲ႔ ငွက္မေလးက ငွက္ဖိုကိုေျပာတယ္
“ဘယ္လို လုပ္ၾကမလဲ ကြ်န္မတို႔ သားေလးက လည္းမပ်ံနိုင္ေသးဘူး သူတို႔ေနာက္ေန႔သစ္ပင္ လာခုတ္ရင္ ကြ်န္မတို႔ေတာ့ ဒုကၡ ပါပဲရွင္ရယ္”
ငွက္ဖိုက
“သိပ္လည္းစိတ္မပူပါနဲ႔ ရွင္မရယ္ သူတို႔ မလာနို္င္ၾကေသးပါဘူး”


ဒီလိုနဲ႔ သီတင္း ၂ပတ္ေလာက္ၾကာေတာ့ ထင္းခုတ္သမား သားအဖ ကြ်န္းပင္ၾကီးေအာက္ျပန္ေရာက္လာတယ္။
ထင္းခုတ္သမား သားက
“အေဖ သားတို႔ ဒီကြ်န္ပင္ၾကီးကို ခုတ္ၾကရေအာင္။”
ထင္းခုတ္သမားက
“အေဖ ေတာင္ပိုင္းကသစ္ခုတ္သမားေတြကို သြားေခၚတယ္ သူတို႔က မအားေသးဘူးေျပာတယ္။ အေဖတို႔ ေျမာက္ပိုင္းက သစ္ခုတ္သမားေတြကို သြားေခၚျပီး ေတာ့ လာခုတ္ၾကတာေပါသားရယ္”
ဒီလို နဲ႔ သစ္ခုတ္သမား သားအဖ ထြက္သြားၾကျပန္တယ္။
အဲဒီလို သစ္ခုတ္သမား သားအဖ ေျပာဆိုသံကို ငွက္မေလးက ၾကားျပန္ေတာ့ အရမ္းစိုးရိမ္သြားျပန္တယ္။
အဲ့ဒါနဲ႔ ငွက္ဖိုကိုေျပာ ျပန္ေရာ
“ဒီတစ္ခါေတာ့ သူတို႔ တကယ္ လာၾကေတာ့မယ္နဲ႔တူတယ္ ဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲ”
ငွက္ဖိုက....
“သိပ္လည္း မစိုးရိမ္ပါနဲ႔ ရွင္မရယ္ သူတို႔ မလာနုိင္ၾကေသးပါဘူး”


ဒီလိုနဲ႔ သီတင္း ၃ပတ္ေလာက္ၾကာသြားတယ္ ဘယ္သူမွ မလာခဲ့ၾကဘူး။ ေနာက္ သီတင္း ၄ပတ္ေလာက္ၾကာေတာ့ သစ္ခုတ္သမား သားအဖ ကြ်န္းပင္ၾကီးေအာက္ေရာက္လာၾကျပန္တယ္။
ထင္းခုတ္သမားက သူ႔သားကို ေျပာတယ္
“သားေရ အေဖ ေျမာက္ပိုင္းက ထင္းခုတ္သမားေတြကိုသြားေခၚတယ္ သူတို႔ကလာမယ္ေျပာျပီး ခု သီတင္း ၃ပတ္ရွိျပီ မလာၾကေသးဘူး။ သူတို႔ မလာရင္ေတာ့ ေနာက္ရက္ၾကရင္ အေဖတို႔
ႏွစ္ေယာက္ပဲ လာခုတ္ၾကတာေပါ့သားရယ္။”
ထင္းခုတ္သမားသား က
“ဟုတ္တယ္ အေဖ သားတို႔ သူမ်ားအားမကိုးပဲ ကိုယ္အားကိုယ္ကိုးျပီးလာခုတ္ၾကတာေပါ့”
ဒီလုိနဲ႔ ေျပာျပီး ထင္းခုတ္သမား သားအဖ ထြက္သြားၾကတယ္။
အဲဒီစကားသံေတြကို ငွက္ေမာင္နွံ ၾကားေတာ့
ငွက္ဖိုက....
“ရွင္မေရ ဒီတစ္ခါေတာ့ သူတို႔ေတြ တကယ္လာခုတ္ေတာ့မယ္ ငါတို႔ အသိုက္ေျပာင္းမွ ရေတာ့မယ္”
အဲ့ဒီေတာ့ ငွက္မေလး ျပံဳးျပီး
“အင္း... စိုးရိမ္စရာေတာ့ မရွိေတာ့ပါဘူး အသိုက္ေျပာင္းမယ္ဆိုလည္း ေျပာင္းလို႔ရပါျပီး ကြ်န္မတို႔ သားေလးလည္း ေကာင္းေကာင္းပ်ံနုိင္ေနျပီပဲ။ ဒါနဲ႔ ရွင္ေျပာတာမွန္သားပဲ သူတို႔ မလာနိုင္ေသး
ပါဘူး ဆိုတာ” “ ရွင္ကဘယ္လုိ သိလဲ ”
ငွက္ဖိုက....
“ ေၾသာ္ ရွင္မရယ္ ဘယ္အလုပ္မဆို ကိုယ့္အားကိုယ္ မကိုပဲ သူမ်ားအားကို ေနရင္ ဘယ္ေတာ့မွ မျဖစ္ေျမာက္နုိင္ဘူးေလ” “ ကိုယ့္အားကိုယ္ ကိုးရင္ ေတာ့တစ္ကယ္ ျဖစ္ေျမာက္ေတာ့မယ္ဆိုတာ
က်ိန္းေသ သေလာက္ျဖစ္သြားျပီး။ အဲ့တာေၾကာင့္ သူတို႔က သူမ်ားကို အားကိုးေနသ၍ ငါတို႔သစ္ပင္ ကို မခုတ္ျဖစ္ေသးဘူးဆိုတာ က်ိန္းေသတာေပါ့ ရွင္မရယ္”
ဒီလိုနဲ႔ သူတို႔ ငွက္သားအမိလည္း ေပ်ာ္ရႊင္စြာနဲ႔ အသိုက္ေျပာင္းေရႊသြားၾကတယ္။