အခ်စ္နွင့္ ခရီးသြားျခင္း (၂)

ဒီလိုနဲ႕ ကြ်န္ေတာ္နွင့္ ကြ်န္ေတာ္႔ရဲ့ အခ်စ္ဖန္ဆင္းရွင္ ခရီးသြားခဲ့ၾကတာ ခရီး အေတာ္အတန္သြားခဲ့ျပီးျပီ အဲ့ဒီအေတာအတြင္းမွာ သူနွင့္ စကားမ်ားလုိက္ ရန္ျဖစ္လုိက္ၾကနဲ႕ေပါ့။ သူက ကြ်န္ေတာ့္ကို ကူညီမယ္လုိ႔သာေျပာတာ သူလုပ္ခ်င္တာသူလုပ္တာ ေျပာရင္လည္းနားမေထာင္တတ္ဘူး ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့သူ႔ကို နားလည္ဖို႔ၾကိဳးစား ခဲ့တယ္။ သူကေတာ့ နဲနဲေလးမွ ကြ်န္ေတာ့္ကို နားလည္ေပးခ်င္ပံုမရဘုူး။ ကြ်န္ေတာ့္ကို အမ်ိဳးမ်ိဳး နွိပ္စက္တယ္၊ ေတာ္ေတာ္ဆိုးတဲ့ အခ်စ္ဖန္ဆင္းရွင္။ တစ္ခါတေလေတာ့လည္း ေမာပန္းလြန္းေနတဲ့ ကြ်န္ေတာ့္ကို ယံုၾကည္ခ်က္ေတြ ခြန္အားေတြေပး တတ္တယ္။

ဒီလို နဲ႔ တစ္ရက္မွာ ခရီးရွည္ၾကီးကို ပင္ပန္းၾကီးစြာ ျဖတ္သန္းခဲ့ရလုိ ကြ်န္ေတာ္ မူးေဝျပိးလဲက်သြားခဲ့တယ္ ကြ်န္ေတာ္ေမ့ေမ်ာသြာျပိး ေလာကၾကီနွင့္ အဆက္ျပတ္သြားတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ျပန္သတိရလာျပီး မ်က္လံုးဖြင့္ ၾကည့္လုိ္က္ေတာ့ ၾကီးမားတဲ့ သစ္ပင္ၾကီးတစ္ပင္ေအာက္ေရာက္ေနတယ္ ကြ်န္ေတာ္ရဲ့ အခ်စ္ဖန္ဆင္းရွင္က သူကိုယ္သူ အခ်စ္သစ္ပင္ ဖန္ဆင္းျပီး ကြ်န္ေတာ့္ ကို အုပ္မိုးေပးထားခဲ့တယ္ အလြန္ၾကီးမားတဲ့ အခ်စ္သစ္ပင္ၾကီးက သူ႔လက္ရဲ့ အကိုင္းက သစ္ရြက္ေတြနဲ႔ ကြ်န္ေတာ့္ကို ပူေလာင္မႈမွကင္းေဝေစခဲ့တယ္၊ ရင္ထဲမွာ ေအးခ်မ္းသြားတယ္၊ ကြ်န္ေတာ္နဲနဲေက်နပ္သြားတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ သူ႔ကို ေမာ့ၾကည့္ျပီးေတာ့ ေမးၾကည့္လိုက္တယ္

“ဒီမယ္ အခ်စ္ဖန္ဆင္းရွင္ ခင္ဗ်ားက ဘာလို႔ကြ်န္ေတာ့္အေပၚဒီေလာက္ေကာင္းေနရတာလဲ၊ ကြ်န္ေတာ္က ခင္ဗ်ားကို ဘာမွ အကူအညီမေတာင္းပဲနဲ႔ ခင္ဗ်ားက ကြ်န္ေတာ့္ကို အကူအညီေတြ အမ်ားၾကီးေပးခဲ့တယ္”

အခ်စ္ဖန္ဆင္းရွင္က သူ႔အကိုင္းေလးေတြကို သြက္သြက္ခါေအာင္ ခါရမ္းျပီး ရယ္ေမာလိုက္တယ္။

“ ေကာင္ေလး.. မင္းတုိ႔သက္ရွိလူသားေတြ အသက္ ရွင္ရပ္တည္ဖို႔အတြက္ ငါတို႔ အခ်စ္ဖန္ဆင္းရွင္ေတြ လုိက္ပါေစာင့္ေရွာက္ရမွာက ငါတို႔ တာဝန္ပဲေလ...ငါတို႔မရွိပဲ မင္းတို႔ ရွင္သန္ဖို႔ မလြယ္ဘူး”

သစ္ပင္ၾကီးကေျပာရင္း သူ႔ရဲ့ လက္ေတြကို ကုိင္းညြတ္ျပီး ကြ်န္ေတာ့္ကို ေပြ႔ဖက္လုိက္တယ္။ သူ႔ရဲ႕လက္ေတြကို ကိုင္းညြတ္လုိက္ေတာ့ အရြက္ေတြၾကားမွာ ဖံုးကြယ္ထားတဲ့ အခ်စ္ပန္းသီးေလးေတြ ထြက္က်လာတယ္။ ကြ်န္ေတာ္လည္းဗိုက္စာတာနဲ႕ သစ္ပင္ၾကီးဆီက ခ်စ္ပန္းသီးေတြ စားခ်င္လို႔ ခြင့္ေတာင္းလိုက္တယ္။

“ ဒီမယ္ အခ်စ္ဖန္ဆင္းရွင္ၾကီး ခင္ဗ်ားဆီက ခ်စ္ပန္းသီေလးေတြ ကြ်န္ေတာ့္ကို နဲနဲေလာက္ ခူးခြင့္ေပးပါလား။ ကြ်န္ေတာ္ဗုိက္ဆာေနလို႔”
သစ္ပင္ၾကီးက ေျပာတယ္

“ေကာင္ေလး မင္းစားခ်င္ရင္ေတာ့ ငါ့ဆီက လာခူးစားလုိ႔ရပါတယ္။ ဒါေပမယ္ ဒီခ်စ္ပန္းသီးေလးေတြက ငါ့ ရဲ့ နွလံုးသားထဲက ျဖစ္လာတဲ့အသီးေတြ ငါ့ရဲ့ ခ်စ္ပန္းသီေတြကို ငါ မေျခြေပးပဲ ဘယ္သူမွ စားလို႔ မရေသးဘူး ငါမေျခြခ်ေသးတဲ့ ငါ့ခ်စ္ပန္းသီးကို ေလာဘတၾကီးနဲ႔ ခူးစားမိခဲ့လုိ္႔ရွိရင္ ဒီလူမွာ အခ်စ္အဆိပ္မိသြားျပီး ဒုကၡေတြခံစားလာရလိမ့္မယ္။ အကယ္ဤ ငါေျခြခ် ေပးတဲ့ ခ်စ္ပန္းသီး ဆိုရင္ေတာ့ သူ႔မွာ ခ်မ္းသာ သုခေတြနဲ႔ျပည္စံုလာလိမ္မယ္။ သူ႔မွာ မျမင္နုိင္တဲ့စြမ္းအင္ ေတြအမ်ားၾကီးရွိေနတယ္။”

ကြ်န္ေတာ္နဲနဲေတြေဝသြားတယ္.... ခူးစားရမွာ နဲနဲ တြန္႔ဆုတ္သြားတယ္.... ကြ်န္ေတာ္သူ႔ကို ေတြေဝျပီးၾကည့္ေနမိတယ္။ ေတာ္ေတာ္ၾကာမွ သူက

“ေကာင္ေလး မင္းစားခ်င္ရင္ေတာ့ ငါတစ္လံုးေျခြေပးပါ့မယ္....ေရာ့”

အဲ့ဒါနဲ႔ အခ်စ္သစ္ပင္ၾကီးက သူရင္ဘတ္ထဲမွ ခ်စ္ပန္းသီးတစ္လံုး ကြ်န္ေတာ့္ကို ခ်ေပးလုိက္တယ္။ ကြ်န္ေတာ္လည္းဗိုက္ဆာေနတာနဲ႔ အခ်စ္သစ္ပင္ၾကီးကို မွီျပီး အားရပါးရ စားလုိက္တယ္။ စားျပီတာနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ မူးရစ္ရီေဝသလို ခံစားလိုက္ရတယ္ ျပီးေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့တယ္။ ျပန္နို္းလာေတာ့ ခႏၶာကိုယ္မွာ အားအင္သစ္ေတြတိုးပြားလာသလို ခံစားလုိက္ရတယ္။ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတဲ့ ခ်စ္ပန္းသီး ကြ်န္ေတာ့္စိတ္ေတြလန္းဆန္းသြားခဲ့တယ္၊ အားအင္ေတြျပည့္ဝလာတယ္။ ဒါနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္လည္း ခ်စ္သစ္ပင္ၾကီးကို ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္းေျပာလုိက္တယ္။ သူက ျပန္ေျပာတယ္

“ ေက်းဇူးတင္စရာမလုိပါဘူ ေကာင္ေလး အခ်စ္ဆိုတာက ကိုယ့္တစ္ေယာက္တည္းရဲ့ လိုအပ္ခ်က္ကို ေရွ႕တန္းတင္ျပီး ရယူပိုင္ဆုိင္ခ်င္စိတ္နဲ႔ ခူးယူခဲ့မယ္ဆိုရင္ မင္းခူးယူပိုင္ဆိုင္နုိင္ပါတယ္ ဒါေပမယ္ ခြန္အားကိုျဖစ္ေစတဲ့ ခ်စ္ပန္းသီးတစ္လံုးေတာ့ ျဖစ္လာမွာ မဟုတ္ဘူး”

ျပီးေတာ့သူကဆက္ေျပာတယ္...

“ကိုယ္တစ္ကယ္ လိုအပ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ တစ္ကယ့္ကို ေစတနာအစစ္နဲ႕ ခူးေခြ်ေပးလို႔ ရရွိခဲ့ရင္ မင္းရယူပိုင္ဆိုင္နုိင္ပါတယ္ ဒါဆိုရင္ အဲ့ဒီခ်စ္ပန္းသီဟာ မင္းအတြက္ တကယ့္ကို အားအင္သစ္ေတြ ရရွိေစနိုင္ပါတယ္”

အင္း... သူေျပာတာေတြကို ကြ်န္ေတာ္နဲနဲလက္ခံလုိက္ပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္လည္း ခရီးဆက္ထြက္ဖို႔ ထြက္လာခဲ့တယ္။
ခရီးလမ္းတစ္ေလ်ာက္ ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ အခ်စ္ဖန္ဆင္းရွင္တို႔ စကားေတြအမ်ားၾကီးေျပာျဖစ္ခဲ့တယ္။

ဒီလိုနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔ နွစ္ေယာက္ခရီးထြက္လာခဲ့တာ နွစ္ေတာင္ေတာ္ေတာ္ေပါက္ခဲ့ျပီ။ တစ္ရက္မွာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ဟာ အလြန္ပူျပင္းလွတဲ့ ကႏာၱရၾကီး ကို ျဖတ္သန္းလာခဲ့ၾကတယ္။ အရမ္းပူျပင္းလြန္းလို႔ ကြ်န္ေတာ္ အာေခါင္ေတြ ေျခာက္ေသြ႔လာတယ္၊ ေသာက္စရာေရဆိုလို႔ နဲနဲမွ မရွိ။

အဲဒီအခ်ိန္မွာ အခ်စ္ဖန္ဆင္းရွင္က

“ ခဏေလးေနဦးေကာင္ေလး ...”
ဆိုျပီးေတာင္ကုန္းေလးေပၚကို တက္သြားတယ္။ ျပီးေတာ့ ေတာင္ကုန္းေလးရဲ့ဟိုဖက္မွာ အိုေအစစ္ေလးတစ္ခု ဖန္ဆင္းလုိက္ျပီး ကြ်န္ေတာ့္ကိုလွမ္းေခၚျပတယ္။

“ေကာင္ေလး ဟို..မွာမင္းေတြ႕လား အိုေအစစ္ေလး အဲဒီမွာ မင္းအတြက္ ေသာက္စရာေရရွိတယ္။ နားစရာေနရာရွိတယ္။”
ကြ်န္ေတာ္ဝမ္းသာသြာတယ္။ ျပီးေတာ့သူကဆက္ေျပာတယ္

“အဲ့ဒါ ငါဖန္ဆင္းထားတဲ့ အိုေအစစ္ေလးပဲ မင္းၾကည့္ေန အဲဒီကို တျခားသူေတြ ေတြ႔ျပီး ေရလာရွာလိမ့္မယ္။”

ခဏၾကာေတာ့ လူတစ္ေယာက္ေရာက္လာတယ္။ အဲ့ဒီသူလည္းအိုေအစစ္ကိုေတြ႔ေတာ့ ဝမ္းသာအားရနဲ႔ ေရဝင္ေသာက္တယ္၊ ေရကို အငမ္းမရေသာက္လိုက္တယ္။ ျပီးေတာ့ ခဏထုိင္နားတယ္ ျပီးေတာ့ ထပ္ေသာက္ျပန္တယ္။ ျပီးေတာ့ ထပ္ခါထပ္ခါ ေသာက္ျပန္တယ္။ သူ႔မွာ ေရေသာက္လြန္လို႔ ဗိုက္ၾကီးတင္းကားလာတယ္ ေနာက္ဆံုး ဆက္မေသာက္နုိင္ပဲနဲ႔ လဲက်သြားတယ္။

ခဏၾကာျပန္ေတာ့ ေနာက္ထပ္လူတစ္ေယာက္ေရာက္လာျပန္တယ္၊ သူက်ေတာ့ ပထမလူေလာက္ အေလာတၾကီးမေသာက္ဘူး၊ ပထမ တစ္ငံုေလာက္ေသာက္လိုက္တယ္ က်န္တာကို သြန္ပစ္လုိက္တယ္။ ေနာက္တစ္ငံုထပ္ေသာက္တယ္ က်န္တာကိုသြန္ပစ္လုိက္တယ္။ အဲ့ဒီလုိေသာက္လိုက္သြန္လုိက္နဲ႔ သူလည္း ဗုိက္ၾကီးတင္းကားလာတယ္။ ေနာက္ဆံုး ဆက္မေသာက္နိုင္ေတာ့ပဲ လဲက်သြားျပန္တယ္။

ခဏၾကာျပန္ေတာ့ ေနာက္တစ္ေယာက္ ေရာက္ျပန္လာတယ္။ ဒီလူၾကေတာ့ ေရကိုေတြ႔ေတြ႔ခ်င္း တစ္ဝေသာက္ ျပီးေတာ့ ေရကိုေခါင္းေပၚကေန တဝေလာင္းခ် ျပီးေတာ့ တဝျပန္ေသာက္ ျပီးေတာ့ ေခၚင္းေပၚကေနျပန္ေလာင္းခ်၊ အဲဒီလုိ ေက်နပ္ေအာင္ေနျပီးေတာ့မွ ျပန္လည္ထြက္ခြာသြားတယ္ ဒါေပမယ့္ သူေဝးေဝး မသြားနုိင္ဘူး ခဏၾကာေတာ့ လဲက်သြားျပန္တယ္။

အဲဒါနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္လည္း ကြ်န္ေတာ့္ အခ်စ္ဖန္ဆင္းရွင္ကို ေမးၾကည့္တယ္ သူတို႔ ဘာျဖစ္သြားၾကတာလဲလို႔
သူကေျပာတယ္။

“သူတို႔ေတြ က ငါဖန္ဆင္းထားတဲ့ အခ်စ္ အိုေအစစ္ေလးက အခ်စ္ေရေတြကို တန္ဖိုးမထားခဲ့ၾကလို႔ပဲ။ ပထမ တစ္ေယာက္ကေတာ့ ေလာဘတၾကိး ေသာက္ယူသံုးစြဲတယ္။ ေသာက္ေလေသာက္ေလငတ္မေျပျဖစ္ျပီး လဲက်ေသဆံုးတယ္။ ဒုတိယတစ္ေယာက္ကေတာ့ တန္ဖိုးမထားတတ္ဘူး။ ေသာက္တယ္ သြန္တယ္။ သူလည္းအဲ့လုိပဲ ေနာက္ဆံုး လဲက်ေသဆံုးခဲ့တယ္။ တတိယတစ္ေယာက္ကေတာ့ အလြဲသံုးစားလုပ္တယ္။ ေသာက္တယ္ ခ်ိဳးတယ္။ အဲဒီေတာ့ အပူရွပ္ျပီးေသဆံုးခဲ့တာပဲ။ အဲ့ဒီငါ့ရဲ့ အခ်စ္အိုေအစစ္ဆုိတာက ဒီလိုပူျပင္းလွတဲ့ေလာက အလယ္မွာ ခရိးသြားေတြ တန္ဖိုးရွိရွိ ေသာက္ယူသံုးစြဲဖုိ႔ ဖန္ဆင္းထားခဲ့တာပဲ။ တန္ဖိုးရွိရွိ ေသာက္ပါ နားပါ။ ျပီးရင္ ကိုယ္ရဲ့လိုရာခရိးကို ျငိမ္းခ်မ္းစြာနဲ႔ သြားနုိင္ၾကမယ္။ အဲဒါေၾကာင့္.....

အခ်စ္ကို အလြဲသံုးစား မလုပ္ရဘူး။ဘယ္သူမျပဳမိမိ အမႈပါပဲ။”

အဲဒါနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္လည္း အဲ့ဒီ အိုေအစစ္ေလးမွာ ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ လိုအပ္သေလာက္ ယူငင္ေသာက္သံုး အနားယူျပိး ခရီးဆက္လက္ထြက္ခြာခဲ့ပါတယ္။။။ ခရီးကေတာ့ ရာစုနွစ္ခရီးေပါ့ခင္ဗ်ာ.......


အားလံုးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ခုလို ျပီးဆံုးေအာင္ မ်က္စိ အေညာင္းခံျပီးဖတ္ေပးတဲ႔ အတြက္၊ အားနည္းခ်က္ေတြ ရွိတဲ့အတြက္ ခြင့္လြတ္နားလည္ေပးပါလို႔ .....


ၾကိဳးစားလွ်က္ပါ။။။။


မင္းျမတ္ဘုန္း