လူတစ္မ်ိုဳးရွိသည္

ေလာကၾကီးတြင္လူတစ္မ်ိဳးရွိသည္......
ကိုယ္ႏွင့္အတူရွိေနေသာ အခ်ိန္မ်ားတြင္ အစားအေသာက္ ေကာင္းမ်ားကို ကိုယ့္အတြက္
အျမဲခ်န္ထားတတ္ျပီး ရာသီဥတုေအးလွ်င္ အေႏြးထည္ထပ္ဖို႔ အျပင္ထြက္လွ်င္အစစအရာအရာ
သတိနွင့္ေနဖို႔ ဂရုတစိုက္ အျမဲမွာတတ္သည္။ တစ္ခါတစ္ရံ ထိုအေျပာမ်ားကို ကိုယ္ကနားပူသည္ဟု
ထင္ခဲ့ေသာ္လည္း စိတ္ထဲတြင္မူ ေႏြးေထြးေသာေမတၱာကို ခံစားရသည္။ ကိုယ့္မုန္႔ဖိုးလိုေသာအခ်ိန္ လက္ျဖန္႔ေတာင္းလွ်င္ ပိုက္ဆံရွာရသည္မွာ မည္မွ် ခက္ခဲေၾကာင္း၊ ပိုက္ဆံ၏ တန္ဖိုးကို ေျပာျပတတ္သည္။ ပါးစပ္က တပ်စ္ ေတာက္ေတာက္ ေရရြတ္ေနေသာ္လည္း လက္က ပိုက္ဆံကမ္းေပးေနတတ္သည္။
ထိုလူမ်ဳိးကို မိဘ ဟုေခၚသည္။

ေလာကၾကီးတြင္ လူတစ္မ်ိဳးရွိသည္.......
အမွားအမွန္ ခြဲျခားသိျမင္ေအာင္ သြန္သင္ဆံုးမတတ္ျပီးသားသမီး အရင္းခ်ာကဲ့သို႔ ပဲ့ကိုင္လမ္းညႊန္တတ္သည္။ စည္းကမ္းေတြ ခ်မွတ္ေပးတတ္ျပီး ဗဟုသုတမ်ားကို မွ်ေဝေပးတတ္သည္။ ဆူပူၾကီမ္းေမာင္းျခင္းမွာလည္း လူေတာ္လူေကာင္းျဖစ္ေစခ်င္ေသာ ေစတနာသာလွ်င္ျဖစ္သည္။
ထိုလူမ်ိဳးကို ဆရာ ဟုေခၚသည္။

ေလာကၾကီးတြင္ လူတစ္မ်ဳိးရွိသည္..........
တစ္ခါတစ္ရံ ကိုယ္ႏွင့္ရန္ျဖစ္တတ္ျပီး စကားနိုင္လည္း လုတတ္ေသးသည္။ ကိုယ့္ေဝစုကိုလုစားတတ္ျပီး မိဘကိုလည္း အတိုင္အေတာ လုပ္တတ္ေသးသည္။ သို႔ေသာ္ ကိုယ့္ကိို တစ္ျခားလူမ်ားထက္ပိုခ်စ္ျပီး ပိုဂရုစိုက္တတ္သည္။ ေရးၾကံဳပါကေသြးနီးၾကသည္။
ထိုလူမ်ိဳးကို ေမာင္ႏွမ ဟုေခၚသည္။

ေလာကၾကီးတြင္ လူတစ္မ်ဳိးရွိသည္.........
မေတြ႔ မျမင္ရလွ်င္ လြမ္းေနတတ္ျပီး ေတြျပန္လွ်င္ ရင္ေတြခုန္ကာ ဆြံအေနတတ္သည္။ စိတ္ထဲ အေတြးထဲတြင္ အျမဲလႊမ္းမိုးေနတတ္ျပီး နွစ္နွစ္ျခဳိက္ျခိဳက္ အိပ္မေပ်ာ္ေအာင္လည္း အိပ္မက္ထဲထိ ၾကီးစိုးေနတတ္သည္။ ကိုယ့္အတြက္ အလွပဆံုးနွင့္ အခ်ိဳျမိန္ဆံုး ပန္းသီေလး တစ္လံုးလိုပင္။
ထိုလူမ်ိဳးကို ခ်စ္သူ ဟုေခၚသည္။

ေလာကၾကီးတြင္ လူတစ္မ်ိဳးရွိသည္........
တျခားလူ မသိေသာ ကိုယ္၏လွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္မ်ားကို သူသိသည္။ ကိုယ္စာမရေသာ အခ်ိန္တြင္ ရွင္းျပတတ္ျပီး ကိုယ္အမွားလုပ္မိေသာ အခ်ိန္တြင္ ကုိယ္ဘက္မွ ရပ္တည္ျပီး ဝန္ခံေပးတတ္သည္။ အားငယ္ေသာ အခ်ိန္တြင္ အားေပးတတ္ျပီး ဝမ္းနည္းေနသည့္ အခ်ိန္မ်ားတြင္ နွစ္သိမ့္တတ္သည္။ ကိုယ္အဆင္ေျပလွ်င္ သူ႔ကို ေမ့ေနတတ္ျပီး အဆင္မေျပေသာ အခ်ိန္မ်ားတြင္ ကိုယ္ရင္ဖြင့္သမွ်ကို စိတ္ရွည္ရွည္ နားေထာင္ေပး တတ္သည္။ ကိုယ္ႏွင့္အတူရွိေနမည့္ အခ်ိန္မ်ားက ခ်စ္သူတစ္ေယာက္ထက္ပင္ ၾကာရွည္ခိုင္ျမဲတတ္သည္။
ထိုလူမ်ဳိးကို သူငယ္ခ်င္း ဟုေခၚသည္။

ေလာကၾကီးတြင္လူတစ္မ်ဳိးရွိသည္.......
မိဘ၏ဆိုဆံုးမမူနွင့္ ေႏြးေထြးေသာ ေမတၱာေအာက္တြင္ ၾကီးျပင္းလာခဲ့သည္။ ဆရာမ်ား၏သြန္သင္ဆံုးမမူ ေအာက္တြင္ အမွားအမွန္ကို ခြဲျခားတတ္လာခဲ့သည္။ ေမာင္ႏွမမ်ား၏ ခ်စ္ခင္မူေအာက္တြင္ စည္းလံုးျခင္းေတြ ရယူတတ္လာခဲ့သည္။ ခ်စ္သူ၏ ၾကင္နာ ယုယမူ ေအာက္တြင္ အခ်စ္စစ္ကို ရွာေဖြတတ္လာခဲ့ျပီး သူငယ္ခ်င္းမ်ား၏ ကူညီမူေအာက္တြင္ ဘဝ၏တက္လမ္းကို ေရြးခ်ယ္တတ္လာခဲ့သည္။ ထိုသူမ်ားသည္ ကိုယ္ဘဝထဲသို႔ ဧည့္သည္တစ္ေယာက္လို ဝင္လာၾကသည္။ အခ်ိန္တန္လွ်င္ ထြက္သြားၾကသည္။ သူတိုသည္ဘဝကို အသိဥာဏ္ႏွင့္ ဗဟုသုတ တိုးပြားေအာင္ကူညီေပးၾကသည္။ ဘဝိကို ေပ်ာ္ရႊင္မွူမ်ားျဖင့္ စိုျပည္ေစခဲ့သည္။ ထိုသူမ်ားကို ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း လိွဳက္လွဳိက္လွဲလွဲေျပာဖို႔ တစ္ခါတစ္ရံ ေမံေနတတ္သည္။
ထိုလူမ်ိဳးမွာ ကိုယ့္ကိုယ္တိုင္ ပင္ျဖစ္ပါသည္။