စိတ္

ကြ်န္ေတာ့္ blog ကုိ လာေရာက္လည္ပတ္ၾကေသာ သူငယ္ခ်င္းအားလံုးကို ေက်းဇူးတင္ ပါတယ္။ ကြ်န္တာ့္ရဲ့ post ေတြကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ ဖတ္ရွူ႕ေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကိုလည္း အားနာပါတယ္။ ခုရက္ပိုင္း ကြ်န္ေတာ္ blog ႏွင့္ နဲနဲ အဆက္ျပတ္သြားခဲ့တယ္ post အသစ္လည္းမတင္ျဖစ္ဘူး။ ခုဆိုရင္ ဧျပီလ ေရာက္လာ လို႔ နဲ႔ တူတယ္ နဲနဲ ရူးခ်င္လာတယ္၊ အဲဒီလိုပဲ လူဆိုတဲ့ သတၱဝါဟာ အရူးေတြပဲ တစ္မ်ဳိး တစ္ဘာသာစီရူးေနၾကတာပဲ အ့ဲတာေၾကာင့္ သတိဆိုတဲ့ ခြ်န္းေလးနဲ႔ထိန္းေၾကာင္းနုိင္ပါမွ ဘဝကို မွန္မွန္ကန္ကန္ေလွ်ာက္လွမ္းနိုင္မယ္။

"သတိတစ္လံုး လက္ကိုင္သံုး အဆံုး နိဗၺာန္ျပည္ " တဲ့ ကြ်န္တာ္တို႔ ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြ ရဲ႕ အဆံုးပန္းတုိင္ဟာ နိဗၺာန္ ပဲျဖစ္တယ္။ ဗုဒၶ ဘာသာဝင္တိုင္းဟာ ဘုရားရွိခိုး ဆုေတာင္းတုိင္း နိဗၺာန္ေရာက္ရပါလို၏ တဲ့ ဆုေတာင္းတတ္ၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ္ တကယ္ နိဗၺာန္ေရာက္ခ်င္တဲ့ စိတ္ေရာ တကယ္ရွိရဲ့လားဆိုတာ အရင္ေမးရမယ္။
ကြ်န္ေတာ္ၾကားဘူးတဲ့ ပံုျပင္ထဲကလို "ေနာက္အေခါက္မ်ားၾကမွပဲ နိဗၺာန္ကို လိုက္ပါေတာ့မည္ ဘုရား" လိုျဖစ္ေနျပီ

တစ္ခါက ရြာတစ္ရြာမွာ သူၾကီး တစ္ဦး ရွိသတဲ့ သူ႕မွာ ခ်စ္လွစြာေသာ ဇနီး ႏွင့္ သားသမီး ၂ ေယာက္ရွိတယ္။ သူဟာ ဗုဒၶဘာသာဝင္ တစ္ေယာက္ျဖစ္ျပီး ဘုရားတရားကို အလြန္ရုိေသ ကုိင္းရွုိင္းတယ္၊ ျပီးေတာ့ အေပါင္းအသင္းေတြနဲ႔ စကားေျပာတိုင္း နိဗၺာန္ေရာက္ခ်င္ေၾကာင္းအျမဲေျပာေလ့ရွိတယ္၊ဘုရားရွိခိုးရင္လည္း နိဗၺာန္ေရာက္ရပါလို၏ဟုဆုေတာင္းေၾကာင္း ေျပာလြန္းအားၾကီးလို႔ အေပါင္းအသင္းေတြေတာင္ နဲနဲ နားၾကားျပင္းကပ္လာတယ္။ ျပီေတာ့သူဟာ မနက္တိုင္း ရြာဦးေစတီမွာ ပန္း၊ဆီမီး ကပ္လွဴျပီး ဘုရားရွိခိုးတယ္ ျပီးရင္ နိဗၺာန္ေရာက္ရပါလို၏ဟု က်ယ္ေလာင္စြာဆုေတာင္းတယ္။ ေန႔စဥ္နဲ႔ အမွ် အဲဒီလို ဆုေတာင္းသံကို ၾကားရေတာ့ အဲဒီရြာဦးေစတီနားက ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမွ ကပၸိယ ၾကီးက ေနာက္ခ်င္စိတ္ျဖစ္လာျပီး တစ္ရက္ၾကေတာ့ ကပိၸယၾကီးက ေစတီရဲ့ေနာက္ကြယ္မွာ ပုန္းေနျပီး
သူၾကီးရဲ့ ဘုရားရွိခိုးအျပီးကို ေစာင့္ဆိုင္းေနတယ္။ သူၾကီးလည္း ထံုးစံအတုိင္း ဘုရားရွိခိုးအျပီး နိဗၺာန္ေရာက္ရပါလို၏ ဘုရားဟု က်ယ္ေလာင္စြာဆုေတာင္းတယ္၊
သူဆုေတာင္းအျပီး ကပိၸယၾကီးရဲ့ အသံလည္းက်ယ္ေလာင္စြာထြက္ေပၚလာတယ္။

" ခ်စ္သား.... ေမာင္မင္းရဲ့ ဆုေတာင္းသံေၾကာင့္ ငါသိၾကား မေနသာ၍ လူျပည္ကို ဆင္းသက္လာတယ္၊ ေမာင္မင္း ေရာက္ခ်င္တဲ့ နိဗၺာန္ျပည္သို႔ ပို႔ေဆာင္ေပးရန္ ငါသိၾကား ေရာက္လာျခင္းျဖစ္တယ္၊ ခုပင္ မဆိုင္းမတြ လိုက္ခဲ့ေပေတာ့ ေမာင္မင္း"

သူၾကီးလည္း ရုတ္တရက္ အသံၾကားလိုက္ရေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးကို အံၾသသြားတယ္။
ျပီးေတာ့ဘာျပန္ေျပာရမွန္းမသိျဖစ္သြားတယ္။ ျပီးေတာ့ ကပၸိယၾကီးရဲ့ အသံ ထြက္ေပၚလာျပန္တယ္ နိဗၺာန္ပို႔ေပးမယ့္အေၾကာင္းထပ္ေျပာတယ္ သူၾကီးလည္း နဲနဲတြန႔္ဆုတ္တြန္႔ဆုတ္ျဖစ္လာတယ္။
ဒါကိုကပၸိယၾကီးကသိေတာ့ ေနာက္ တၾကိမ္ထပ္ေခၚျပန္တယ္၊ အဲဒီေတာ့ သူၾကီးလည္း မေနသာေတာပဲ ဒီလိုျပန္ေျပာလိုက္တယ္

" အရွင္သိၾကားမင္း ကြ်န္ေတာ္မ်ဳိး လိုက္ခ်င္ပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္မ်ဳိးရဲ့ ဇနီး ႏွင့္ သားသမီးေတြကို မေျပာရေသးပါ သိၾကားမင္း၊ ျပီးေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္မွာလည္း ရြာသူၾကီးဆိုေတာ့ ရြာတာဝန္ေတြက လည္းရွိေသးပါတယ္ သိၾကားမင္း အဲ့ဒီအတြက္ေၾကာင့္ သိၾကားမင္း ပို႕ေပးမယ့္ နိဗၺာန္ျပည္ကို လည္းသြားခ်င္ပါတယ္ ဒါေပမယ့္ ေနာက္အေခါက္မ်ားၾကမွပဲ နိဗၺာန္ ကို လိုက္ပါေတာ့မည္ ဘုရား"

အဲဒီေန႔ကစျပီး သူၾကီးလည္း နိဗၺာန္သြားခ်င္ေၾကာင္း ဘယ္သူကိုမွ မေျပာေတာ့ဘူး။

တကယ္ေတာ့ လူတိုင္းဟာ နိဗၺာန္ေရာက္ခ်င္ၾကတယ္။ ဒါမွလည္း သံသရာမွ လြတ္ေျမာက္ၾကမည္ မဟုတ္လား။ တကယ္ေတာ့ သံသရာမွ လြတ္ေျမာက္ဖုိ႔ရာ ဆုေတာင္းေနရုံနွင့္ မျပီးေသးဘူး
ျမတ္စြာဘုရား ခ်မွတ္ေပးထားတဲ့ နည္းလမ္း၊က်င့္ဝတ္ေတြကို တကယ္လုိက္နာက်င့္သံုး မွသာ တကယ္လြတ္ေျမာက္နိုင္မွာပါ။ ေသခ်ာတဲ့နည္းလမ္းေတြ၊ ေသခ်ာတဲ့ က်င့္ဝတ္ေတြ က တကယ္ရိွေနတာ လူေတြက သိေတာ့သိၾကတယ္ မလုပ္နိုင္ၾကတဲ့သူေတြကမ်ားတယ္။ ျပီးေတာ ဒီသံသရာက လြတ္ေျမာက္ခ်င္တယ္ ေျပာေနျပီးေတာ့ ဒီသံသရာထဲမွာ ပဲေပ်ာ္ေမြ႕ေနၾကတယ္။ အဲ့တာကို သတိေလးကပ္ ထားဖို႔ေတာ့ နဲနဲလိုလိမ့္မယ္။ အဲ့ဒီသတိဆိုတာကလည္း စိတ္နဲ႔ပဲဆိုင္တယ္၊ ကြ်န္ေတာ္တို႔တေတြဟာ ဒီေလာကၾကီထဲမွာ ေန႔စဥ္ ရုန္းကန္ လွုပ္ရွားရင္းနဲ႔ ဘဝေတြကို ေရွ႕ဆက္ေနၾကရတယ္။ ေန႕စဥ္လူတိုင္းရဲ့ စိတ္အစဥ္မွာ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း၊ဝမ္းနည္းျခင္း၊ သနားျခင္း၊ ေဒါသျဖစ္ျခင္း၊ မနာလိုျခင္း အဲ့ဒီ အရာေတြအားလံုးဟာ စကၠန္႔မလပ္ျဖစ္ေပၚေနၾကတယ္။ အဲ့ဒီ ျဖစ္ေပၚေန႕တဲ့ စိတ္ေတြကို သတိေလးနဲ ယွဥ္ျပီး ဆင္ျခင္ၾကည့္ ရင္ ဘဝဟာပိုျပီးအဓိပါယ္ ရွိလာလိမ္႔မယ္၊ ေပ်ာ္ရႊင္တယ္ ဘာလို႕ ေပ်ာ္ရႊင္တာလဲ၊ စိတ္ညစ္တယ္ ဘာလို႕စိတ္ညစ္တာလဲ၊ အစရွိသျဖင့္ နဲနဲေလးစဥ္းစား ၾကည္ရင္ ေနရထုိင္ရတာ ေတာ္ေတာ္ေပါ့ပါးလာလိမ့္မယ္။ ျပီးေတာ ေန႔စဥ္ကိုယ္ဘာပဲ လုပ္လုပ္ တစ္ဘက္ စြန္းမေရာက္ဖုိ႕လည္းအေရးၾကီးတယ္။ ဗုဒၶျမတ္စြာ ခ်မွတ္ခဲ့ေသာ မဇၹ်ိမပဋိပဒါ အလယ္အလတ္လမ္းစဥ္ ဆိုတာ ၾကည့္လိုက္ရင္ေတာ လြယ္လြယ္ေလးပါဘဲ ဒါေပမယ့္ တကယ္ေစာင့္ထိန္းလိုက္နာဖို႔ဆိုတာကေတာေတာ္ေတာ္ေလးကို ခဲယဥ္းျပီးေတာ အရမ္းကိုသိမ္ေမြ႔ နက္နဲ ခက္ခဲတဲ့ အလုပ္ပဲ။ အဲဒါေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္တို႕ၾကိဳးစားက်င့္ၾကံေနထိုင္ ဖို႕ေရးၾကီးပါတယ္။ ဘဝဆိုတာ အရမ္းကိုတုိလြန္းပါတယ္၊ အဲဒီတုိေတာင္းလွတဲ့ဘဝေလးမွာ ဘာေတြကို မ်ား ေလာဘတၾကီးနွင့္ တြယ္ဖက္ေနဦးမွာလဲ။ လုပ္သင့္လုပ္ထုိက္တာကို အခ်ိန္ကုန္မခံပဲ လုပ္သင့္ျပီလို ကြ်န္ေတာ္ယူဆရပါတယ္။ ဒါေပမယ္ သိေတာ့သိတယ္ မလုပ္နုိင္ေသးေတာင္မွ စိတ္ထားေလးေတြကို ျပဳျပင္ ထိန္းသိမ္းသြားၾကမယ္ ဆိုရင္ျဖင့္ ကြ်န္ေတာ္တို႕ဟာ တခ်ိန္ၾကရင္ ေသဖို႔အတြက္ အဆင္သင့္ ျဖစ္ေနပါမည္။