ကြေကွဲသံစဉ်

တိတ်ဆိတ်တဲ့ည တွေမှာ
မပီဝိုးတဝါးနဲ့
လရောင်က ငါ့ကို ငုံ့နမ်းလို့
ကြယ်တွေကလှောင်ပြုံး
ရှက်လို့ ဆေးလိပ်တိုတောင် မီးမညှိရဲ ခဲ့ဘူး

ရှည်လျှားတဲ့ ညရဲ့ လက်တွေက
နူးညံစွာနဲ
ငါ့ကိုပိုက်ထွေးလို့
ညဉ်ငှက်တွေက ဟစ်ဟော့တွေဆိုပြီး
ဂျစ်ပစီတွေ လမ်းသလားနေတယ်

ယုံကြည်မှုတစ်ခုအတွက်
သံရည်ပူတစ်ခွက် မျိုချလို့
မာနတ်ကို လက်တို့ပြီး
ကောင်းကင်မှာ မြင်းစီးပြိုင်ချင်တယ်
ရှုံးနိမ့်သူကတော့ငါမဖြစ်တန်ကောင်းပါဘူး

လမ်းဘေးမှာ အအတစ်ယောက်ကို
အချစ်သီချင်းတွေ ဆိုခိုင်းလို
ကြားလိုက်ရတာတွေက
အမုန်းသံစဉ်တွေ
ဒီအသံတွေကို ဘယ်ရင်ဘတ်နဲ နားထောင်ရမလဲ

ငါစိုက်ခဲ့တဲ့ အဆိပ်ပင်ကို
ငါပဲဆွတ်ခူးခွင့်ရှိတာပေါ
ကျေနပ်ခဲ့ပါတယ်
အချစ်အမုန်းတွေရဲ့ အဆုံးမှာ
ကမ္ဘာဟာ ပျက်စီးတတ်ပါတယ်။